Zaklęcie i cisza w Turku, Finlandia

2024 Autor: Ada Peters | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:36

W fińskim archipelagu Turku pogranicze wysp zachowuje nordyckie tradycje, zdumiewające naturalne piękno i niepokojące wspomnienia. Poznaj bogatą historię i surowe krajobrazy z Marcelem Theroux of Lonely Planet Traveler czasopismo. Obrazy Jamesa Bedforda.

Wędkowanie na wyspie Stenskär

Na słonawych wodach Morza Bałtyckiego leży niewielka wyspa Stenskär - Wyspa Kamienia - nazwana na cześć granitowego głazu na jej szczycie, pozostawiona przez odlatujący lodowiec w ostatniej epoce lodowcowej. Wyspa ma kształt nerki i 10-minutowy spacer od czubka do ogona.

Pewnego słonecznego wieczoru na początku sierpnia Stig Jansson płucze sieci rybackie na swojej przystani na wyspie, a jego zięć Jarmo Ylitelo ścina filety z sandacza, aby je palić i sprzedawać. Różowy granit Stenskär, sosnowy las i otaczające morze są domem Stiga od 81 lat. "Miałem przejść na emeryturę 20 lat temu, ale jakoś nigdy do tego nie doszło", mówi Stig, kiedy pilotuje łódź do sieci i obserwuje, jak Jarmo wrzuca ich do środka. "Młodsze pokolenie potrzebuje ręki".

Stenskär jest częścią sieci wyspiarskiej, która kibicuje z południowego miasta Finlandii Turku jak garstka żwiru wrzuconego do Bałtyku. Około 20 000 wysp tworzy jeden z największych archipelagów na świecie, obejmujący każdy rozmiar i kształt, od grynnor - małe łyse wychodnie - do wiosło - wyspy z lasami i jeziorami, które są wystarczająco duże, aby wspierać małe miasta. Najczęściej używanym językiem jest szwedzki - dziedzictwo wielu stuleci regionu pod panowaniem Szwecji.

To jest 90 minut jazdy od lotniska w Turku na wyspę Nagu, jedną z bram do archipelagu. Stąd bezpłatne promy kursują na okoliczne wyspy. Archipelag jest miejscem głębokiego milczenia i zaklęć; nawet w lecie, gdy populacja jest spuchnięta przez odwiedzających, którzy przybyli, by odpocząć w letnich domach i zaopatrzyć się w światło słoneczne na zimę.

Rolnictwo w prowincji Turku

Przepyszny zapach świeżo upieczonych bułeczek cynamonowych podnosi się z piekarni. Pięć minut drogi od miasta, jeżdżę na rowerze wypożyczonym na pustej drodze. Wiatr szumi pola żyta. Na niebieskim niebie jest kilka piór wysokiej białej chmury. Jestem przytłoczony ciszą i przestrzenią. Przydrożna podłoga pokryta jest borówkami, borówkami, poziomkami i, jeśli się dokładnie przyjrzysz, bufetami kurków.

Margot Wikström zagospodarowuje cztery hektary jagód w gospodarstwie Tackork na południu wyspy. Margot mieszka sama w ogromnej wiejskiej rezydencji, dorastając w lecie jagody, zimą zarządzając swoim lasem. Odniosła sukces w hodowli od zera. Przyjechała tu 10 lat temu, rzucając pracę w banku, aby rozpocząć nowe życie jako rolnik.

"Ludzie mi powiedzieli:" Nigdy tego nie zrobisz, nie możesz tego zrobić "." Może być nietypowa dla rolników w regionie, ale Margot ma długą tradycję zaradności wyspy i groźnych fińskich kobiet. Finlandia była pierwszym krajem na świecie, który przyznał kobietom nieograniczone prawa wyborcze w 1906 roku i wybrał pierwszą kobietę na prezydenta w 2000 roku.

Samotna latarnia Bengtskär

Latem drogi wodne pomiędzy wyspami tętnią życiem. Istnieje każdy rodzaj jednostki pływającej: promy pasażerskie, promy samochodowe, jachty żaglowe, skify wiosłowe, motorówki. Najbardziej ekscytujące ze wszystkich są sztywne nadmuchiwane łodzie, które przemykają między wyspami, tnąc godzinne podróże w ciągu kilku minut.

Stojąc na nadmuchiwanym materacu, trzymając się mocno, czuję, że obserwuję szybką jazdę do przodu. Wyspy mijają. Scena dudni, gdy łódź odbija się falami. Wieża latarni Bengtskär pojawia się w oddali, niczym komin fabryczny na kawałku granitu w kształcie litery "L". Budynek ma do czynienia z granitem wydobywanym z wyspy i, w jasnym słońcu, przedstawia nieco przerażający aspekt: pół Colditz, pół Hogwartu. Został zbudowany w 1906 roku, aby ta trasa była bezpieczna dla statków. Na zachód od latarni znajduje się zdradziecki zestaw skał i płycizn. Poza latarnią morską i kilkoma budynkami gospodarczymi, nie ma tu praktycznie nic oprócz nagiego kamienia i kilku polnych kwiatów - knapweed, dzikich bratków - które w jakiś sposób znalazły wystarczającą ilość gleby, by rosnąć.

Sjalo: spokojna wyspa z ciekawą przeszłością

W drodze na Hankę łódź ląduje w Sjalo, zalesionej wyspie o szerokości zaledwie kilku mil, bez samochodów. Powietrze ponadczasowego spokoju na Sjalo jest zwodnicze. Od 1619 r. Sjalo mieściło kolonię dla trędowatych. Kiedy ostatni trędowaty zmarł w 1785 r., Wyspa została przekazana do szpitala psychiatrycznego, który ostatecznie został zamknięty w 1962 r. Łodzie ciekawskich turystów cumują w marinie na jednym krańcu wyspy, gdzie Keijo Alastalo podaje im kawę. Mówi mi, że jego rodzina jest w Sjalo od trzech pokoleń. Jego ojciec był pielęgniarką w zakładzie dla umysłowo chorych. Keijo hodował jako chłopiec, prowadząc kucyka na polach, które teraz praktycznie zniknęły w porywających lasach. Wrócił, by spędzić emeryturę na wyspie, którą kocha. Pytam go, jak wyglądał szpital psychiatryczny. "Nie tak źle, jak ludzie mówią" - mówi. "Pacjenci mogli swobodnie wędrować po wyspie.Latem zbierały jagody i grzyby. Pamiętam, że pracowałem na polu z jedną damą, która wcale nie wydawała się szalona. Powiedziałem jej: "Wydajesz się normalny. Możesz odejść. "Rozejrzała się, aby upewnić się, że nikt nie słucha i powiedziała:" Keijo, nie jestem taki szalony ".