Polo koziołkowe i kulki z owczej kości: tradycyjne sporty Azji Środkowej

2024 Autor: Ada Peters | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:36

Tłum ryczy jako ulubiony lokalny zapaśnik, który przypina przeciwnika do mistrzostwa. Dźwięk szoku, gdy pojedynczy koń-dżokej spada na grzbiet długiego pola galopujących kierowców. Napięte oczekiwania jako kok boru kapitanowie okrakiem walczą z końmi o posiadanie tusz kozy i kontrolę nad grą. Dla krajów Azji Środkowej język i historia to nie jedyne więzy, które wiążą.

Kadzidełkowe tradycje sportowe przekazywane przez tysiące lat były używane w Azji Środkowej do treningu do pracy i do wojny. Niemal wszystkie gry rozgrywane są wyłącznie przez mężczyzn, chociaż zapasy kirgiskich kobiet są czasem obecne w nowoczesnych zawodach.

Odrodzenie popularności tych gier w Azji Centralnej, a także organizacja międzynarodowych zawodów, takich jak World Nomad Games, w ostatnich latach przekształciło ich w pojazd służący do dzielenia się kulturą regionu z szerszym światem. Oglądanie tych tradycyjnych sportów jest bogatym dodatkiem do każdej podróży po regionie.

Kok boru

Kok boru - lub polo kozy-kóz - jest najbardziej znanym sportem tradycyjnym w Azji Środkowej, iz pewnością takim, który chwyta najwięcej tytułów. Historycznie sport był wykorzystywany do szkolenia młodych pasterzy, aby chronić swoje stada przed drapieżną przyrodą i przygotowywać je do realiów wojny. Legenda mówi, że gra, której imię tłumaczy się jako "szary wilk" w językach tureckich lub "kozackim chwytaniu" z języka perskiego buzkashi, został stworzony, gdy grupa jeźdźców na stepie współpracowała, aby złapać wilki, które martwiły się o ich inwentarz.

Nowoczesna wersja rozgrywana jest w większości Azji Środkowej z dwoma zespołami walczącymi o posiadanie tuszki, znanej jako buz. Zespół, który rzuca to w kazan bramki na każdym końcu pola wygrywają najwięcej razy. Kok boru jest główną cechą festiwalu w Nowruz w całym regionie, a także wielu świąt narodowych.

Zawody konne

Er enish składa się z dwóch zapaśników na koniu próbujących się wyrzucić. Zasady są proste: pierwszy dotknąć ziemi traci. Koncentruje się przede wszystkim na jeźdźcu w porównaniu z jeźdźcem, ale wykwalifikowani walczący także szkolą wierzchowce, aby dostać się do gry.

Węzeł ładowania i chowu, er enish jest jednym z najbardziej ekscytujących sportów dla widzów w Azji Środkowej, szczególnie, gdy konkurencja traci nieco kontroli i szarżuje na tłum otaczający mecz. Słowo do mądrych: miej oko na boisku, jeśli jesteś blisko lub patrzysz przez obiektyw aparatu.

Walka w zapasach

Wrestling występuje w wielu typach w Azji Środkowej, choć najczęściej jest sportem podłogowym. Istnieje wiele odmian:

Kirgistan - alysh: przypnij przeciwnika trzymając za pas
Turkmenistan - goresh: zmusić przeciwnika do dotknięcia ziemi za pomocą niczego poza nogami
Kazachstan - kuresh:złap przeciwnika za pas i trzymaj go, aż wyrzucisz go na ziemię
Tadżykistan - gushtigiri: chwyć przeciwnika i rzuć go na ziemię

Przewaga stylów częściowo wynika z długiej historii zmagań w Azji Środkowej. Dowody archeologiczne wskazują, że sport cofnął się co najmniej do okresu Sogdian w VI wieku pne, a legenda przenosi pochodzenie o wiele wcześniej. We współczesnym sporcie zapasy pozostają dominującym punktem w sportowej tradycji regionu, a olbrzymia większość medali olimpijskich wygranych przez państwa Azji Środkowej pochodzi z dyscyplin walki.

Wyścigi konne

Wyścigi konne pojawiają się w różnych stylach, w zależności od wieku jeźdźca i konia lub długości wyścigu.

Nazwy zmieniają się z kultury na kulturę, ale trzy ogólne typy wyścigów konnych są popularne w Azji Środkowej:

Wyścigi długodystansowe, z udziałem dorosłych jeźdźców o długości 80 kilometrów lub więcej na dojrzałych koniach
Średniej długości wyścigi między dżokejami niemal w każdym wieku na prawie każdym koniu
Młodzi jeźdźcy na młodych koniach: dzieci w wieku zaledwie dwunastu lat jeżdżące na krótkich trasach dwu-trzyletnimi końmi

Choć rasy te są popularne w całym regionie, mają szczególne znaczenie kulturowe w Kirgistanie i Kazachstanie, gdzie do pewnego stopnia istnieją zależne od koni koczownicze style życia. Jak mówi kirgiska ludowa powiedzenie: "Jeśli masz tylko jeden dzień do życia, wydaj połowę na koniu".

Gry grupowe

Równie popularny wśród ludzi w każdym wieku, rzucanie kości owiec wokół jest podstawą całej klasy gier w Azji Środkowej. Podobnie jak w przypadku marmurów, te gry składają się z pojedynczych osób lub drużyn, które na zmianę używają dużej krowiej kości, aby pojedynczo uderzać kostkami owcy, próbując wybić je z dużego koła kredy. W jednej z najpopularniejszych form w Kirgistanie ta gra jest znana jako ordo.

W zawodach formalnych, gdy jeden z graczy nie powiedzie się, druga drużyna przejmuje i obraca się dalej, aż krąg zostanie oczyszczony ze wszystkich kości. Zespół, który zbiera najwięcej, jest zwycięzcą.

Bardziej powszechna jest gra pochodna rozgrywana na ulicach podczas świąt państwowych, szczególnie Nowruz, w której mistrz gry wykorzystuje kostki owiec do przypinania drobnych banknotów do ziemi.Gracze z tłumu płacą za szansę rzucenia kolejnej kości spoza kręgu, próbując uwolnić (iw ten sposób wygrać) pieniądze.

Podróżowanie po Azji Centralnej oferuje wiele okazji do zobaczenia tych tradycyjnych gier w akcji. Biennale World Nomad Games (worldnomadgames.com), odbywające się co drugi wrzesień w Kirgistanie, to międzynarodowy festiwal tradycyjnych sportów w Azji Centralnej, który przyciąga drużyny z całego świata, by rywalizować we wszystkim od kok boru do wyścigów konnych. W Mongolii można również zobaczyć podobne tradycyjne sporty w lipcu podczas Naadam, festiwalu obejmującego "trzy męskie gry" wyścigów konnych, zapasów i strzelania z łuku.