Mniejsza o hipotermię: przygody zimowe Yukon - Lonely Planet

2024 Autor: Ada Peters | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:36

Terytorium Jukonu w Kanadzie, na południe od Morza Beauforta, Oceanu Arktycznego i bieguna północnego, istnieje w umyśle jako pustkowie kredowych gór, pełnych wilków lasów i śmiertelnie pokrytych śniegiem przełęczy, w których gubią się złote pantery i odziani w futra traperzy lub oszaleją, nie mogąc poradzić sobie z ekstremalną pogodą i geografią danego terytorium.

Tutaj postacie takie jak dyspozytorzy, stemplowie i mieszkańcy klasy Jack London Zew natury dryfować z pamięci, sugerując eksplorację podrywu i przynoszące radość przygody.

Jest to obszar, który obejmuje największe na świecie niepolskie pole lodowe i piętrową rzekę Jukon, nazwaną tak od imienia Pierwszych Narodów z Gwich'in, co oznacza "białą wodę o jasnej barwie".

Ten najbardziej ekscytujący krajobraz - ekstremalny, niezgłębiony - pasuje do wędrówki ludzi, którzy zdecydują się tu przyjechać. A jednak jest to również domena, w której niedrogie mikro-przygody są łatwiejsze niż myślisz. Oto jego najbardziej zapadające w pamięć, widząc góry, w których człowiek rzadko przechadza się po najmniejszej na świecie pustyni.

Poznaj największe na świecie niepolarne lodowisko

Głęboko w środku zimy droga do Parku Narodowego Kluane przebiega przez lotnisko Haines Junction. Ale dla lokalnego pilota, takiego jak Daniel Clunies-Ross, to tylko tam zaczyna się jego świat. "Wiele z tych gór nigdy nie zostało postawionych przez człowieka", mówi z cichym podnieceniem, trzask z radia odbija się echem, gdy sześcioosobowy samochód Cessna opuszcza pas startowy. "Tak ekstremalne jest to miejsce".

Powyżej linii drzew największy obszar naturalnego piękna Kanady otwiera się jak podręczna książka, szczyt 19551 stóp (5,96 km) Mount Logan - drugi najwyższy szczyt w Ameryce Północnej - tworzący wierzchołek największego na świecie niepolarnego pole lodowe. Z góry lodowce zygzakują po całym krajobrazie, każdy lodowaty superhighway zdobią gigantyczne zakrzywione żebra, jakby relikt zapomnianego lewiatana z epoki lodowcowej. A wszędzie są nieprzebyte góry.

Pilotowa codzienna pętla 300 km najpierw przyciąga go na zachód, prosto jak narysowana linia, po czym obraca się wokół kolejnych szczytów, które rozciągają się na kontynencie między Kanadą i Alaską. A potem w głębi parku, z rodzajem dramatu, który jest znany w Kluane, samolot zanurza się w dół z odległości 10000 stóp (3,05 km), by przeglądać marmurowe języki lodowe, ciąć marszczone seraki i zlewać dziury, które pojawiają się w środku Lodowce o szerokości 6 km.

"Przyjrzyjmy się bliżej" - mówi Clunies-Ross, przechylając dźwignie sterujące w przód, aby samolot spadł nisko. "To jest Lodowiec Kaskawulsh, potem w oddali masz Fishera, Lowella, Hubbarda i Sewarda." Obok nich, olśniewający, jakby czekając na portret, są Góra Królowa Maria, Król George i Vancouver, wspierany przez pluton innych maszerujących do horyzont. Jest ich tak wiele, że setki jeszcze nie zostały nazwane. "To problem Kluane'a w pigułce" - mówi Clunies-Ross z westchnieniem, odwracając samolot z propem na wschód. "Kiedy tu wyjdziesz, trudno się pożegnać."

Lodowa ryba na dalekim zamarzniętym jeziorze

Wszyscy w Jukonie mają historię, ale niewielu mówi im tak samo, jak Patrick Beille. Jego opowieści są legionem, od samotnej zimy w kabinie traperskiej poza siatką do bycia zastrzelonym przez niedźwiedzia brunatnego. Ale jego wspólna wiedza na temat łowienia podlodowego dla Arctic char ma trochę więcej do żołądka.

"Jeśli złapiesz jednego, będziesz musiał natychmiast go wypatroszyć, a potem użyć serca jako przynęty dla następnej ryby", mówi, jednocześnie zanurzając się w jeziornym lodzie o grubości metra za pomocą korkociągowego świdra. "Wywierć zbyt szerokie lub zbyt płytkie i nie zadziała - blef jest wystarczająco dużo światła, aby oszukać rybę."

Poniżej kruczoczarnego nieba, siedzącego na zamarzniętym jeziorze Caribou na południe od Whitehorse, on dzierży obrotówkę i przynętę, stale utrzymując ruch na linii. Nadzieją jest złapać główny okaz, nawet jeśli jest minus 15 stopni Celsjusza. Jednak pomimo ekstremalnego chłodu, ryba może żyć do 60 lat i wiadomo, że pływa do 120 km, zaludniając niedostępne jeziora, z których wiele nigdy nie zostało złowionych. "Musisz do tego dążyć", mówi, światło zmienia się na złoto, gdy temperatura spada dalej. "W Jukonie nic się nie ugnie wbrew twojej woli".

Nagle, spoglądając przez dziurę zalegającego lodu, wyłapuje cień. Widok czegoś - krótkie falowanie, lekkie drżenie na linii - podnieca go do punktu, w którym upada pręt, ale karpia ucieka, ciągnąc przynętę przez ułamek sekundy, zanim znikną w mroku. Tak jak wszystkie inne rzeczy na Jukonie, cienka granica pomiędzy życiem, śmiercią i wieczerzą wymaga przyzwyczajenia się.

Zostawiony z pustymi rękami Patryk obserwuje ciemniejące niebo, przygotowując się do powrotu do swojej kabiny. Później, gdy zapada zmrok, przypomina mu się nieprzewidywalność natury. Z początku niebo staje się czarne, oświetlone tylko przez mnóstwo gwiazd.Potem, nie wiadomo skąd, łuk zieleni przemyka po niebie, przesuwając się i tańcząc ku horyzontowi, rozpraszając opalizujące światło na śnieg. A on zostaje, pod bezksiężycowym niebem, w zachwycie nad zorzy, gwiazd i potencjału Yukonu, by dać mu jeszcze jedną historię.

Przejdź przez najmniejszą pustynię świata

To kwantowy skok od zasypanych śniegiem zaspy do piaszczystych wydm, trawy turzycowej i łubinu fioletowego. Jednak to te dwie skrajności, które znajdują się poza miastem Carcross - jedno polerowane, drugie bardziej kruche - łączą się, aby obszar ten był jednym z najbardziej odurzających w Jukonie.

Pustynia Carcross oferuje wgląd w to środowisko, powstałe z tysiącletniego piasku nad jeziorem Bennett. Epoka lodowcowa dawno już minęła, ale pustynia - wystawiona w lecie, pokryta śniegiem w zimie - pozostaje, pozostawiając po sobie falisty ślad, który płynie od brzegu jeziora do podstawy góry Caribou.

Z tak czarującym tłem nie ma się co dziwić, że goście zaczęli przekształcać kurz z 600 m w Xanadu podróżnika. Po ciężkich opadach śniegu, snowshoers i narciarze przekształcają pustynię w siłownię na świeżym powietrzu, a falujące wydmy ciężko pracują jako rollercoaster o różnych stokach dla początkujących i ekspertów. Latem, w międzyczasie, lśniący piasek jest repurposed przez turystów pieszych, rowerzystów górskich i sandboarders.

Zapewnia obietnicę wysublimowanego dramatu. Bez względu na to, czy jest on owinięty olśniewającym białym lub piaskowym złotem, nigdy nie poczujesz się naprawdę samotny w tej odległej części świata. Okoliczne łąki zapewniają kamuflaż dla kóz górskich, karłowatych lasów i owiec rasy rogatej wikingów, z których wszystkie pozostawiają ślad w śniegu.

Dog-sled do niezbadanego borealnego lasu Yukon

Południowe jeziora Tagish, Marsh i Squanga, bijące serce midriffa w zachodniej Kanadzie, to miejsca, w których prawie każdy ma zespół psów. Tagish i Tlingit Ludy Pierwszej Narodów, rdzenni mieszkańcy Yukonu, rozpoczęli szał w czasach przedkolonialnych, kiedy zimowe psie husky były używane jako zwierzęta pociągowe. Wtedy poszukiwacze złota w poszukiwaniu złota zapuścili się w epokę psich zaprzęgów w 1800 roku, podczas gdy frachtowce dostawały ogromne odległości z całymi psami.

Dziś psy wyposażone są w wygodne pantofle, uprzęże i wygodne sanie, ale kiedy odczuwają przygodę, wciąż stają się gorączkowe z podniecenia, wycie i stukanie, jak gdyby pozbawione wolności. Na tym polega kontrowersja sportowa. Krytycy, tacy jak Ludzie do Etycznego Traktowania Zwierząt (PETA), potępiają psy za niepotrzebne pchanie uwięzionych psów do granic wytrzymałości, szczególnie podczas nieustępliwych wyścigów długodystansowych. Inni idą dalej, porównując psie zaprzęgi z wykorzystywaniem zwierząt. Jednak jego zwolennicy - których jest wielu - mówią, że psy są hodowane, aby biegać, a bezpieczeństwo husky jest najważniejsze.

"Być prawdziwym mięczakiem psów, wymaga siły i wytrzymałości, ale przede wszystkim prawdziwej miłości do psów", mówi Vincent Galliard z South Lakes Resort, gdy jego 12-osobowa drużyna toczy się po śniegu. "Musisz się dogadać, bo czasami nie widzisz innej osoby od wielu dni. Są traktowani jak rodzina."

Jego podopieczni - Tacoma, Finn, Darth, Racine, Stevie, Adele, Floyd i Zeppelin - mogą być szczeniętami XXI wieku, nazwanymi imionami Gwiezdnych Wojen i gwiazdami rocka, ale nie można ich było sobie wyobrazić w żadnym innym otoczeniu niż w boreale las wierzbowej jodły i rozebranej jodły lub szarżujący na oślep w przestrzeń ponurej nicości gdzieś na jeziorze. W połowie zimy drogi wodne zamarzają i stają się najbardziej wydajnymi autostradami.

Na tak prowizorycznych drogach cicha zaduma Yukonu obfituje w możliwości, a dla takich jak Galliard i jego husky, psie podróże stają się bardziej stanem umysłu. Połóżcie je razem i jest w tym coś zadziwiającego - uhonorowanego czasem, a jednocześnie ekscytująco obcego dla gościa.

Zrób to

Rocking Star Adventures może zarezerwować wycieczki na lodowiec Kluane National Park (od 306 $), podczas gdy wędkarstwo podlodowe na jeziorze Caribou jest dostępne w The Inn on the Lake (od 254 $). Oglądanie Northern Lights jest dostępne na terenie całej Jukonu, ale operator bazujący na Whitehorse, Arctic Range Adventure, jest polecany podczas czterogodzinnych wycieczek (od 165 USD). Wycieczki psim zaprzęgiem oferowane są w ośrodku Southern Lakes Resort (od 368 $).

Mike MacEacheran udał się do Kanady dzięki Travel Yukon i Destination Canada. Dostawcy Lonely Planet nie akceptują gratisy w zamian za pozytywne pokrycie.