Jharkhand: Poczuj błogość

2024 Autor: Ada Peters | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:36

"Ludzie przyjeżdżają Jharkhand nie tylko po to, by odwiedzać miejsca, ale także w innych czasach "- zauważyła kiedyś ktoś zwięźle. Nie tylko czas, w którym można spojrzeć wstecz i śledzić winiety, ale także czas, który oznacza ogromny, wzniesiony na szczycie płaskowyż Chotanagpur, jako jedną z najstarszych - być może najstarszych - osad na świecie. Możesz debatować o starożytności, ale bez względu na to, w jaki sposób węgiel datuje się na Jharkhand, jest w tym coś nieskazitelnego i pięknego. Spaceruj gdziekolwiek, a znajdziesz krajobraz otoczony niekończącymi się wzgórzami, które przeplatają się z bulgoczącymi wodospadami i gęstym sal i tekowej roślinności. W gęstych lasach Betla, Saranda i Hazaribagh żyją dzikie słonie, jelenie, wielkie koty i niezliczone rzadkie ptaki. Świt w Kiriburu i zachód słońca w Netarhat mogą zapierać dech w piersiach; Handiya, sfermentowany ryżowy napar może ci podpowiedzieć za chwilę, a Chhau, zamaskowany taniec, może sprawić, że dotkniesz swoich stóp. Natura pobłogosławiła państwo drogocennymi minerałami, a bogowie znaleźli swoje domy w Deoghar, Rajrappa i Parasnath. Jharkhand to nie tylko miejsca, ale przede wszystkim niezapomniane chwile.

Ranchi: Stolica Jharkhand przelewa swój tag humdrum. Drapacze chmur są teraz na horyzoncie, rytzy hotele i restauracje kuszą smakoszów, podróżny, infrastruktura wyznacza nowe standardy, a lepsza łączność skutkuje większą ilością kroków. Ale zanim wkroczysz do miasta, wytyczysz obowiązkowy plan. Jest tak wiele rzeczy do zobaczenia / zrobienia w Ranchi, że możesz łatwo zostać zakłopotanym. Jeśli jesteś mól książkowy, Tagore Hill może być twoim pierwszym przystankiem. Nieskazitelny biały dom może pozostawić tchu (jest na szczycie wzgórza), ale pamiętajcie, to właśnie tutaj Jyotindranath Tagore, starszy brat Rabindranatha Tagore, przetłumaczył Geeta Rahasya Bal Gangadhara Tilaka. Jeśli pobożność jest powodem, dla którego jesteś w stolicy, idź do Ranchi Hill. Świątynia Śiwy na tym wzgórzu jest miejscem, gdzie idą pobożni; w nocy ludzie wybierają panoramiczny widok na miasteczko Ranchi. Starożytna świątynia Jagannath w pobliżu HEC ma ponad 300 lat i obecnie jest odnawiana, aby wyglądać jak świątynia Jagannath w Puri. Coroczny Rath Yatra w lipcu-sierpniu przyciąga ogromne tłumy. Świątynia Sati znajduje się w samym sercu miasta. Jak sama nazwa wskazuje, ta świątynia jest poświęcona Sati.

Dla zabawy udaj się do Kanke Dam i Rock Garden. W Rock Garden znajdują się wodospady i rzeźby, z których roztacza się spektakularny widok na zaporę Kanke. Jest to oczywiście najmodniejszy hangout GenX. Przejazd kilka kilometrów do Fun Castle w Ratu, parku rozrywki z diabelskim młynem i łodzią. Nie przegap Pałacu Ratu, mieszkalnej siedziby niegdysiejszego Raja of Ratu, którego potomkowie wciąż tam mieszkają. Poza granicami miasta leży kilka interesujących miejsc. Gulgoczące wodospady są najlepszym wyborem dla każdego, kto szuka pikniku. Możesz wybrać z wodospadów Dassam, Hundru, Hirni, Panchgagh i Johna. Nie za daleko od Ranchi, te wodospady są świetne na pikniki. Należy jednak nosić żywność i wodę, ponieważ w pobliżu nie ma zbyt wielu lokali gastronomicznych. Na drodze Ranchi-Jamshedpur znajduje się Tama Chandil. Gdy przejedziesz przez most na zaporze, zjedziesz z górki na polną drogę i zobaczysz kolorowe łodzie w kolejce. Możesz wypożyczyć czteroosobową łódź na pedał o wartości 40 INR lub wybrać droższy skuter odrzutowy o wartości 150 INR przez trzy minuty.

Popularne miejsca pielgrzymek to Angrabari, kompleks świątynny w pobliżu Khunti, znany również jako Amreshwar Dham. Możesz odjechać drogą Tata-Ranchi w kierunku Bundu. Po drodze spada Świątynia Słońca. Reklamowany jako jedna z największych świątyń w Azji, ma siedem koni ciągnących 18-kółkowy rydwan. Wszystko w kamieniu, oczywiście.

Amabudi: Ten wiejski projekt turystyczny nie tylko na nowo zdefiniował turystykę w Jharkhand, ale także sprawił, że miłośnik sztuki stał się ulubieńcem tej artystycznej wioski ze względu na jej estetykę. Ta dwunarodowa wioska leży w Amadubi, wiosce w bloku Dalbhumgarh w dzielnicy East Singbhum, w odległości 66 km od Jamshedpur. Wydaje się, że Amadubi jest jednym z najlepszych miejsc dla wszystkich przedmiotów artystycznych, znany jest ze swoich chitrakarów (malarzy) i niezbyt słyszanej formy sztuki zwanej pyatkar. Malarze z Amadubi używają szczeknięć drzew jako zwojów i opowiadają historie poprzez swoje obrazy. Pyatkar to nie tylko starożytna forma malarstwa plemiennego; artyści komponują także utwory za pomocą swoich obrazów. Teraz Amadubi jest czymś więcej niż domem dla chitrakarów. Możesz zarezerwować łóżko w szwajcarskich namiotach lub ekologicznych domkach i zanurzyć się w artystycznych formach Jharkhand. Nie, domki nie są zwyczajne. Ich architektura zapożycza się z tradycyjnych chatek Santhala - ściany zdobią artystyczne granice, podwórko jest nakrapiane słońcem, a dookoła są mahua, kadam, neem i palash trees. Będziesz serwował tradycyjne posiłki w glinianych naczyniach, a kiedy po południu układa się wieczorem, możesz uderzyć stopą w rytm muzyki perkusji. Jeśli jesteś w Amadubi, możesz również kupić pakiet obejmujący wycieczki do Ghatshila, Galudih, Burudih dam, Guihapat, Chitteshwar i Bendh. Niewiele osób wie, że słynny bengalski litterateur Bibhutibhushan Bandyopadhyay miał dom w Ghatshila i ten znany filmowiec Ritwik Ghatak zastrzelił Subernarekhę na opuszczonych pasach startowych w Chakulia i Dhalbhumgarh.Inne lokalne atrakcje to Rajbari, pałac Dhalbhum Raja; Świątynia Rajbari; Świątynia Trivineshwar znana z trzech ling, które symbolizują Bramha; Dasbhuj Mandir / Durga Temple; Paanch Pandavas, skała na północny-zachód od Ghatshila w kształcie pięciu braci Pandavów; Świątynia Kotwal; Ruam, mała wioska, gdzie znaleziono pozostałości wskazujące na dawną osadę Śrawaków lub świeckich Jainów.

Parsanath: na wysokości 4 480 stóp, góra Parsanath jest najwyższym punktem w Jharkhand. Ale to nie jest powód, dla którego miliony to podbijają. To najświętsze miejsce dżinów. Na szczycie wzgórza Parasanth, znanego również jako Sammed Shikhar, 20 spośród 24 Jainów Tirthankarów (z wyjątkiem Tirthankars Rishabhdev, Vasupujay, Neminath i Mahavir) miało osiągnąć zbawienie. Wszyscy przybyli, by wyzwolić się z cyklu odrodzenia, aby stać się Tirthankarami, prorokami lub założycielami ścieżki. Góra bierze swoją nazwę od Tirthankar Parasvnath, który, podobnie jak kilku innych, osiągnął tutaj zbawienie.

Uważa się, że świątynie na Wzgórzu Parasnath zbudowano około 1765 roku, chociaż napis u podnóża obrazów wskazuje, że bożki uświęcono w 1678 roku. Archeolodzy uważają, że obecne gmachy są substytutami pierwotnej struktury, która w typowym Jainie tradycja, są często zburzone i odbudowane. Jeśli archeolodzy potwierdzą starożytność świątyń, architekci podziwiają projekt, który wygląda na skomplikowany z podwójnymi piętrowymi budynkami i kolumnowymi krużgankami. Głównie, idole są chaumukh lub cztery twarze - nie zasadniczo cztery nastroje jednego Tirthankar; w niektórych miejscach cztery różne Tirthankary są ze sobą połączone, by zmierzyć się z czterema kardynalnymi punktami i stworzyć jednego idola. To pociągało za sobą zmiany w architekturze. Tak więc, tutaj nie ma jednego wejścia do takich świątyń, komory świątynne mają cztery wejścia.

Około 190 km od Ranchi, Parasnath Hill znajduje się dziewięć kilometrów w górę od bazy. Jedynym sposobem, aby tam dotrzeć, jest chodzenie po stromym zboczu, lub pocięcie co najmniej Rs 550, aby usiąść w doli (nylonowe plecione sznurowadła lub palankiny) i być noszone przez dwóch mężczyzn. Nosiciele palankin nie trzymają żadnych wag, patrzą na ciebie i podają cenę, targowanie się nie jest normą. I pamiętajcie, że jest to pięciogodzinna wędrówka lub przewożona w łóżeczku, w zależności od tego, co wybrałeś - 18 km podczas podróży w obie strony i dziewięć kilometrów, aby zobaczyć dwie świątynie i 24 świątynie w najwyższym punkcie w Jharkhand. Jeśli chcesz rozejrzeć się po wszystkich świątyniach, przeznacz przynajmniej jeden dzień na Parasnath; jeśli chcesz chodzić po Sammed Shikhar, unikaj podróżowania latem, to może być absolutnie okrutne. Zaczynaj wcześnie dla shikhar, a możesz wrócić i zostać w jednym z domków turystycznych lub dharamshalas w Madhuban.

Netarhat: Co to jest nazwa? Bard żartowałby. Być może jest, zwłaszcza jeśli jest to zniekształcone imię, które jest blisko serca. Zignoruj kalambur, ale Netarhat jest właściwie nieprecyzyjną interpretacją "Near the Heart." Zielone wzgórza, meandrujące strumienie i zdrowy klimat przypominały szkockich żołnierzy Raju w ich domu, i określili to jako miejsce "blisko serca". "Lub tak często powtarza się historia. Netarhat, rozłożony na ponad 50 km kw., Przywołuje trzy silne obrazy - jasnych chłopców studiujących w Netarhat School, zachód słońca w Magnolia Point i niekończące się sady nashpati (gruszy). Najpierw szkoła.

Założona w 1954 r. Szkoła Netarhat była jak perłowe bramy nieba - wszyscy młodzi chłopcy chcieli do niej wejść, taka była jej reputacja. Szkoła, na wysokości 3622 stóp nad poziomem morza, wyprodukowała więcej biurokratów na najwyższym poziomie niż wszystkie pozostałe szkoły razem wzięte. Jeśli w szkole chodzi wyłącznie o akademików, Magnolia Point opowiada o wzruszającej miłości do Magnolii, młodej Brytyjki i lokalnego pasterza plemiennego. Prawie 10 km od Netarhat znajduje się granitowa tablica z punktu widzenia, która przypomina gościom o tej miłosnej historii. Kiedy magiczna miłość do pasterza została wyszydzona, a ona uświadomiła sobie, że jej miłość pozostanie niespełniona, pogrążyła się w dolinie ze swoim koniem. To do tej miłości, że słońce śpiewa elegię każdego wieczoru, kiedy wchodzi ona na kolana wzgórz Vindhya. Poza szynami punktu widokowego jest wysokie, oderwane drzewo, które dodaje uroku widzenia. Następnego ranka, kiedy nadejdzie pora wzejścia słońca, idź do różowej wieży strażniczej. Możesz dostać widok z lotu ptaka na wioskę Banari. Poczekaj, aż pierwsze promienie słońca padną na rzekę Koel; purpurowa rzeka to widok, który warto zobaczyć. Kiedy nadejdzie czas, aby udać się do domu, nie zapomnij spakować kosza soczystych gruszek i guaw, z których słynie Netarhat.

Betla: Ten Park Narodowy jest idealnym miejscem do rozpoczęcia przygody z dziką przyrodą w Jharkhand. Tutaj możesz spędzić noc wśród cheetali, rano na grzbiecie słonia, śledząc tygrysy lub obserwując słonie, które znikają z błota i brudu w niezliczonych wodopojach, i popołudniami wśród ruin fortu Palamu. Jeśli chcesz więcej, możesz usiąść w strażnicach lub kryjówkach i rozmyślać przez całe życie lub mieć oko na tygrysa. Biorąc swoją nazwę od wioski Betla, Park Narodowy rozciąga się na nieskończonym 226 km kw. I był jednym z pierwszych dziewięciu rezerwatów tygrysów ustanowionych w 1974 roku. Pożycza swoją sławę nie tylko z 47 gatunków ssaków i 174 gatunków zwierząt. ptaki, które zrobiły domy w bambusowym, tekowym i salowym lesie, ale także z tego, że pierwszy spis tygrysów w tym kraju odbył się tutaj w 1932 roku. Ma 119 tygrysich tropicieli, kilka kryjówek i machan, 322 wodopoje i mieszany las roślinny.

Spędź noc w Tree House, obiekcie noclegowym na palach.W nocy, ze szklanego balkonu, widać setki par wibrujących oczu mieniących się w ciemności. Zamiast cyfrowego alarmu, możesz zostać obudzony przez fluting weela-wee-ooo ze złotej wilgi lub honk przez przywoływaczy. Jeśli chcesz wziąć lekcje na dziką przyrodę, wejdź do Centrum Interpretacji Przyrody, w którym nie tylko wypchane zwierzęta i ptaki, ale także węże i jaszczurki w formalinie, tygrysia łapa odlana w tynku paryskim i zwierzęce piaskowanie w butelkach i etykiety. Aby dodać trochę historii do swojej przygody, zrób mały objazd i jedź do Fortu Palamu, który został zbudowany przez króla Chero Raja Medini Rai, prawie 400 lat temu. Purana Qila stoi jako wartownik na szczycie wzgórza nad brzegiem rzeki Auranga, podczas gdy Naya Qila siedzi dumnie na sąsiednim wzgórzu. Spytaj staruszka, a on powie ci, jak pochodnie na murach fortu można było zobaczyć z daleka. Jeśli chcesz wybrać coś eleganckiego dla domu, zatrzymaj się w wiosce tkaczy kosza; możesz nauczyć się sztuczki lub dwóch w tworzeniu koszy.

Deoghar: Jeśli nie byłeś w Deoghar (dosłownie, w domu bogów) w miesiącu Shravan (lipiec-sierpień), prawdopodobnie nigdy nie rozszyfrujesz oddania i religijnego zapału. Podczas miesięcznego shravan mela, 120-kilometrowy odcinek między Deoghar i Sultanganj nabiera pomarańczowego odcienia. Wielbiciele nosić pomarańczę, podnosić wodę z Gangesu w Sultanganj i chodzić boso przez kilka dni, aby ofiarować modlitwy w świątyni Śiwy w Deoghar. Tradycja zaczęła się od Pana Ramy, który, jak powiadają, podniósł wodę z Gangesu w Sultanganj i ofiarował ją lingamowi w Babadham.

Świątynne miasto Deoghar składa się z 22 świątyń, a Świątynia Babadham zdobywa dumę. 72-metrowa świątynia Śiwy mieści dom jyotirlinga, jeden z 12 takich lingamów znalezionych w kraju. Posiada większą świętość z hinduistami z powodu 12 jyotirlingamów, jest to jedyny kamnalinga, lingam, który ma moc spełniania twoich snów. Uważa się, że sam Lord Vishwakarma wyrzeźbił świątynię, zbudowaną w typowym stylu Nagara, z jednej skały. Raja z Gidhaur, który również ofiarował złote naczynia zdobiące koronę świątyni, zbudował wejście do głównej świątyni. Świątynia jest również znana ze swojej panchshula, w przeciwieństwie do trishula (trójzębu), zwykłego akompaniamentu Pana Shivy.

Święte miasto otoczone jest pagórkami, a Pan Śiwa jest przewodnim bóstwem, ale dla Deoghara jest coś więcej. Trikut Pahar słynie z trzech wzgórz i faktu, że kilku świętych osiągnęło tutaj zbawienie. Istnieją świątynie poświęcone Bogini Parwati i Świątyni Śiwy. Planowane jest przekształcenie go w turystyczne miejsce pełne kolejki linowej i innych obiektów. Świątynia Mohan jest cudem w bieli i poświęcona Mohanandowi Brahmaczariemu, uczniowi Balananda Brahmaczariego, który uczynił Deoghara swoim domem. Aszram Satsang założony przez Thakura Anukula Chandry był jednym z głównych powodów, dla których duża liczba Bengalczyków opuściła brud Kalkuty i osiedliła się w Deoghar. Nawet dzisiaj, ponad pięć lakh wielbicieli odwiedza Aśram podczas corocznych uroczystości. Świątynia Navlakha poświęcona jest Radha i Krysznie, i została zbudowana na koszt rupii dziewięć lakh. Deoghar znajduje również wzmiankę w dziennikach podróży Megamhenes, którzy postawili stopę w świętym mieście około 302 roku pne, podczas gdy chiński kronikarz Hiuen Tsang wspomina piękno Wzgórz Rajmahal i Baidyanath Dham w słynnym traktacie o Indiach.

Wg Kshitiz

O autorze

Kshitiz uwielbia podróżować, czytać i pisać. I tak, druga miłość: teatr.