Grand Trunk Road: Wczoraj raz jeszcze

2024 Autor: Ada Peters | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:36

The Droga Grand Trunk (GT), jak pisarz podróży Brian Paul Bach poetycko wyobraża sobie w swojej książce The Grand Trunk Road z przedniego siedzenia, zaczyna się od rdzenia wielkiego drzewa figowego w Ogrody botaniczne Shibpur w Kalkucie. I zupełnie nie zgadzam się z tą raczej anachroniczną tezą. To prawda, jest mała droga biegnąca między Banyan Avenue w ogrodzie i GT Road South. Ale droga, którą zlecił afgański cesarz Sher Shah Suri podczas jego krótkiego panowania w północnych Indiach w latach 1540-1545 poprzedza drzewo, zaledwie 250 lat, co najmniej przez kolejne 150. Ale drzewo i droga wydają się mieć ten sam etos. Jego pień zostaje usunięty, drzewo figowe rośnie, rozprzestrzeniając swoje korzenie i pędy, wściekle, we wszystkich kierunkach, zamieniając się w istny tropikalny las deszczowy. Droga GT również wydaje się trwać, pomimo jej często strasznego stanu, rozwalając się i łącząc krajowe drogi, grając w chowanego z główną arterią, schodząc pod piasek na Dehri-on-Sone i ponownie pojawił się w Sasaram.

Ta gra łapania nieuchwytnego GT dość wyczerpała po pewnym czasie, a biorąc pod uwagę, że nie mieliśmy miesiąca na pokonanie 4 200 kilometrów, zdecydowaliśmy się na rozsądniejszy przejazd. Jako że Denis, który pilotował nasz samochód, Bolero podróżujący z dużą prędkością, i był bardziej zaniepokojony bezpieczeństwem pojazdu niż nasz, ciągle powtarzał w zawoalowanej próbie popchnięcia nas w kierunku bardziej praktycznej drogi ekspresowej Kona, "Mówię ci, baba, tam nie ma już czegoś takiego jak GT Road poza przekroczeniem poziomu Rasulpur [113 km od Kalkuty]. To już koniec. "Ale Grand Trunk Road nie jest całkowicie abstrakcyjną ideą lub mitem w historii, jak Denis chciałby, abyśmy uwierzyli. W rzeczywistości jest całkiem żywy. Chociaż ten znak życia jest często rejestrowany kosztem wynędzniałego podróżnika, zmuszonego do przejścia przez serię bump-and-grind rutyny, jest to teren warty zrobienia.

Podróż przez indyjską nogę GT Road z Kalkuty do Pendżab- Granica i tył Pakistanu jest jak podróż w wehikule czasu, ponieważ obrazy Indii - jej mitycznej przeszłości i zapomnianych zabytków, a także postreformy blasku, kiczu i deprawacji - migają obok, czasami wszystkie naraz. Na początku jest to przyjemna jazda na Strand Road wzdłuż Gangesu, w górę Vidyasagar Setu i przez obszar doków, pełen kolonialnego uroku. Ale gdy tylko trafi się Howrah (GT Road South), zatłoczona wąska, lekko kręta i nierówna droga, domy i sklepy po obu stronach grożą przewróceniem się i zanurzeniem pojazdu. To staje się nieco lepsze, gdy przechodzisz Bali, Srirampur i Belur - miejsca wyższej nauki, filozoficzny dyskurs i spirytyzm - jako rzeka (znana tutaj jako Hooghly), opuchnięta ciężkimi deszczami, pojawia się po prawej, w przerywniku, między budynkami.

Za fabrycznymi cieniami i zlikwidowanymi kominami od Howrah do Chuchura (po najbardziej produktywnym segmencie przemysłowym Bengalu), nagle natknął się na opuszczony drewniany wóz w Mahesh, zaparkowany przy drodze. Post Mogra, zieleń przejmuje. Rozprzestrzeniające się pola ryżowe, usiane domkami kryte strzechą, stodoły i pierwotne urządzenia do podlewania pól. Nieprzyzwoicie bogate rezydencje przełamują zieloną monotonię, rażąco. Nigdzie indziej na trasie nie ma tak wielu kobiet pracujących w polu, plamki koloru na tle żywej zieleni. Wieże AIR rosną jak futurystyczne piramidy. Indyjski trójkolorowy łopoczący wesoło na pędzącym Maruti Swift obok nas zwiędł, gdy stado bawołów przeszło przez drogę, przechadzając się. Indie zatrzymują się na chwilę przed przyspieszeniem.

Na obrzeżach Panagarh, baza sił powietrznych, wyrzucone pojazdy wojskowe są zrzucane z drogi, chwasty wyrastają przez zardzewiałe okna. Najbardziej malowniczym odcinkiem tej podróży jest Jharkhand, zaraz po pochłaniającym dymy obszarze kopalni w Bengalu. Chociaż miejscami strzały na asfalcie, topiące się pod silnym słońcem, zestalały się z powrotem w krzywe kształty, jest to prawdopodobnie najspokojniejsza jazda na trasie. Przejazd przez tę delikatnie pofałdowaną drogę, której rytmiczny wzlot i upadek jest przeciwny do wzgórza po obu stronach, wydaje się być przenoszony na skrzydłach symfonii. Podejście do Topchachi, malownicze jezioro otoczone zielonymi wzgórzami, do których wędrował bengalski podczas wakacji, by zapełniać się świeżym powietrzem, jest obrazem zaniedbania.

Varanasi dalej widać ogromną różnorodność pojazdów kursujących po indyjskich terenach wiejskich i genialność w łączeniu niektórych z nich. Przymocuj mały zestaw generatorów do wózka, dodaj koło i hamulec, a twój własny przemysł chałupniczy pojazdów jest wystarczająco wytrzymały, aby nosić bydło, a nie być ciągnięty przez niego. Najbardziej spektakularne z nich to mobilne zespoły DJ - dobrze zakryte autoriksze z głośnikami wyrastającymi na całej żelaznej ramie, ubrane w arlekiny.

Jak przechodzi przez Allahabad, przejście w lokalnym środowisku jest wyraźnie wyznaczone.Prayag jest plebejski / duchowy, obszar wokół Anand Bhavan jest posh / kulturalny, a obszar kantonu to bezbłędnie sanityzowana domena personelu obrony. Jakby z szacunku dla rządów prawa, dharam kantas, mosty używane do ważenia załadowanych ciężarówek, mnożą się, gdy jesteśmy w Uttar Pradesh (W GÓRĘ). Pod względem liczb jest to wyścig z szyją i szyją z "sarkari Angrezi sharaab ki dukaan". Po obu stronach pojawiają się jedno- i dwupiętrowe kamienice z pokojami bez okien i nieotynkowanymi ścianami. Samochody typu SUV używane do przewożenia pasażerów pomiędzy lokalnymi miejscami docelowymi poruszają się z otwartymi drzwiami, ludzie, kozy, cykle i towary wychodzą niepewnie, grożąc przelaniem się po drodze w każdej chwili. Interesujące jest obserwowanie, jak nawyki i kultury zmieniają się subtelnie po drodze. Na przykład wieże pieców, cylindryczne w Bengalu, są bardziej fasetowane w UP, prostszej wersji piramidy Azteków. Kobiety noszą jasnobrązową klamrę w matowym kolorze w Bengalu, ale Bihar oddaje się pokusie jasnej fuksji. Smaki też się zmieniają. W Kanpur odkryliśmy drogi dzielenia dróg GT z NH2, kursując własnym torem, przez Kannauj, Aligarh i Ghaziabad do Delhi. Nie chcąc ominąć Agry - miasta, w którym Mughal Imperator Akbar zbudował fortecę, w której wnuk Shah Jahan został później uwięziony przez jego syna Aurangzeb - i Mathurę - pełen mitologicznych skojarzeń wokół młodego Lorda Krishny - poszliśmy za NH2 w Delhi.

Ogrom masowego rozwoju nieruchomości i obfitość kolosalnych kompleksów handlowych w promieniu około 10 km poza zewnętrznym obwodem stolicy Indii jest niesamowity, zwłaszcza gdy zestawiony jest z obrazami nędzy na, powiedzmy, Obwodnicy. Zapach dobrobytu i wielkich pieniędzy trwa w Haryanie. Panipat wygląda jak model rozwoju miejskiego, gdy przegląda się na estakadzie. Małe sklepy zajmujące się materiałami budowlanymi w Bengalu, Bihar i UP zostają zastąpione dużymi zakładami prowadzonymi przez deweloperów i pośredników w handlu nieruchomościami. Dhabas ze szopami kryte strzechą ustępuje miejsca wielkim, eleganckim restauracjom i punktom sprzedaży międzynarodowych sieci fast foodów, z drogimi importowanymi samochodami zaparkowanymi z boku. pomiędzy Phagwara i Kartarpurluksusowe ośrodki wypoczynkowe, zaprojektowane po średniowiecznych dworach i fortecach, pędzą w szybkim tempie. I wtedy pojawiają się ikoniczne zielone pola Pendżabu, odzwierciedlone w nagromadzonej wodzie powodziowej.

Sikhijskie kapliczki zaczynają podnosić głowy na tle zieleni papugi i nieba w kolorze ołowiu, a konie truchły. Rozciągnięcie Grand Trunk Road pełznącej w kierunku Attari, z przeciwnej bramy Lahori w Amritsar, okazuje się praktycznie nie do przejścia, więc wracamy do NH1. Zimny powiew przedziera się przez niekończące się zielone pola kukurydzy, przerywane elektrycznymi wieżami wysokiego napięcia. Turban sikhijscy dżentelmeni przechodzili obok, płynąc płaszczami przyklejonymi do ich stojących ram, porwanych przez wiatr. Bawoły pasą się lub siedzą bezczynnie, przeżuwając cud. Dzieci w niebieskich turbanach wracają ze szkoły, mimochodem wpadając na nasz samochód.

Attari, ostatnia wioska po tej stronie granicy z Indo-Pak, i Wagah, która wyznacza granicę, są studium kontrastów. Podczas gdy ta pierwsza jest senną, nieokreśloną wioską, prawie nieświadoma historycznej wartości rozpadającej się rezydencji jej dzielnego syna, Sham Singh Attari, ulubionego porucznika Maharajy Ranjita Singha, Wagah, gdzie żołnierze indyjskich i pakistańskich sił zbrojnych wspólnie prowadzą paradę rekolekcyjną, jest miejscem karnawału. Zdeterminowany, aby podążać śladami Sher Shah Suriego, który położył drogę z Bengalu do Peszawaru, który przez ponad 400 lat służył jako ważna droga handlowa w Indiach i poza nią, postanowiliśmy sprawdzić odcinek Delhi-Kanpur przez GT Road podczas podróż powrotna.

Frogleaping przez cały ten odcinek, często nie lepszy niż niedotknięty kraj, kosztował nas dwa dni, niekończące się napięcie i złe plecy, ale dał nam Kannauj w targu. I to tutaj ponownie spotkaliśmy potężnego Sher Shah - człowieka, który zajął i zdemontował wspaniałe miasto King Harshavardhan zbudowane w VII wieku ne, które zdaniem Hieung Tsanga i pisarza zajęłoby co najmniej 150 lat. gdyby został zburzony. Ręka, która zbudowała drogę, najwyraźniej chciała zaznaczyć wszystko, co wchodziło w drogę.

NA DRODZE

Niespodzianka! Niespodzianka! W przypadku przejścia, które ma ponad 400 lat, droga GT jest w rzeczywistości najbardziej żeglowna. Jest nierównomierny tylko na tych obszarach, na których osiedliły się ludzkie siedliska i idealnie spiketowe, gdzie wzniesione drogi ekspresowe / wiadukt omijają te miasta. W ramach projektu Golden Quadrilateral, łączącego cztery metry Delhi, Mumbaju, Chennai i Kalkuty, naprawa, rekonstrukcja i poszerzenie Drogi GT, gdzie łączy się z NH2, odbywa się w przyzwoitym tempie. I chociaż sytuacja jest dość chaotyczna w niektórych częściach, takich jak Panagarh, wziąć serca ludzi, to może tylko lepiej.

NH1, który kursuje z Delhi do Wagah, jest mniej lub bardziej płynnym przejściem, z wyjątkiem sytuacji, gdy przebiega przez miasta lub miasteczka przechodzące gwałtowny rozwój miejski, jak w Ludhiana. Tam ruch jest naprawdę chaotyczny. Wiadukt na Panipacie jest tak szeroki i gładki, że prawie przypomina latanie. Hotele i fantastyczne kurorty na obrzeżach dużych miast, takich jak Ludhiana i Amritsar, stają się coraz większe i bardziej bogate. Napędowe restauracje należące do dużych sieci międzynarodowych mają limuzyny zaparkowane na zewnątrz. Ale część między Amritsar i Attari, po raz kolejny, jest pozbawiona zapachu wielkich pieniędzy.Złe drogi powracają, przedzierają się przez sklepy, targi i jednopiętrowe kamienice.

GT Road przestała być przewodnikiem Kolkaty do Północnych Indii, jak to było nawet około 30 lat temu. Jest teraz używany do lokalnego ruchu. Brak ciężkich pojazdów sprawia, że jest on mniej podatny na wypadki niż kiedyś, chociaż nierzadko zdarza się zobaczyć odwróconą ciężarówkę lub dwie po drodze. Nie zostaliśmy zatrzymani ani opóźnieni z powodu korka w dowolnym miejscu na dystansie 4 200 km, z wyjątkiem końca podróży, kiedy musieliśmy wynegocjować sześciodniową blokadę drogową przygotowaną przez działaczy politycznych na Durgapur Expressway, odwracając większość ciężarówek w kierunku starego, dobrego GT. Więc jeśli chcesz wymienić dhabas i pompy paliwowe na wspaniałe piękno krajobrazu, GT to droga dla ciebie w zachodniej części Bengalu. A jeśli chcesz zobaczyć, jak wiejskie Indie podróżują, zbliżają się, zamykają, czasem tracąc nie więcej niż 15 km na godzinę i ryzykując ciężkie obrażenia, odcinek Delhi-Kannauj o długości 448.5 km jest twoim biletem do przygody na powierzchnia księżyca.

Skromny szacunek dla norm bezpieczeństwa drogowego jest widoczny w sekcji Durgapur-Asansol. Przyczepy z wielkowymiarowymi belkami i żelaznymi prętami mają zawieszony na ich końcu smutny chappal, a nie zwyczajowy kawałek czerwonego sukna. Zadokowane ciężarówki potrzebują czasu, aby je podnieść, trzymając ciężkie pojazdy, w przypadku braku patrolowania autostrad. Samochody bez tablic rejestracyjnych lub z kolorowymi tablicami rejestracyjnymi biegają wesoło. Pompy sprzedające wysokoprężne silniki Diesla są bardzo nieliczne, dopóki nie dotrą do Haryana i Pendżabu. Około 1 do 2 km wokół punktów wejścia i wyjścia w każdym mieście lub mieście - na przykład w Mughalsarai i Kanpur - zazwyczaj znajduje się szereg ciężarówek, warsztatów i stacji benzynowych, zmieniających drogę w brudne, zatłoczone szambo. Przejeżdżanie przez to może być trudne, bardzo powolne i męczące.

Dotarcie do serca Delhi od jego peryferii jest koszmarem, biorąc pod uwagę pośpiech prac budowlanych na wiaduktach i torach metra, powodując zbyt wiele objazdów i nieubłaganych korków. Większość miast w północnych Indiach nie ma włączonych świateł ulicznych po zmroku, więc spróbuj dotrzeć do celu przed zachodem słońca. Drogowskazy wskazujące odległości do różnych miast, kierunki do pobliskich miasteczek, wiosek i atrakcji turystycznych, dystrybutory benzynowe i restauracje rzadko są w Bengalu Zachodnim, w Jharkhand i Bihar rzadko i daleko i mniej więcej w UP, Haryana i Pendżab. Wydaje się, że nie ma niedostatku pomp paliwowych wzdłuż GT Road, może poza bardzo pięknymi częściami Jharkhand i Bihar. Ponieważ są to skrajnie opuszczone odcinki, warto mieć oko na wskaźnik rezerwy paliwa. Sprawdź także przed niekończącymi się wiaduktami, takimi jak te w Panipat i Kanpur. Podczas jazdy na 4-biegowej drodze, pompy są rzadziej w trakcie dalszej jazdy, ale po prawej stronie są znaczne cięcia, więc nie stanowi to większego problemu. Warto zatankować na autostradzie poza miastami, aby nie tracić czasu na przeludnione pompy benzynowe. Wszystkie stacje serwisowe wymienione w tabeli odległości są autoryzowane przez renomowanych producentów samochodów. Są one skupione wokół punktów wejścia i wyjścia z każdego miasta.

Mniejsze, nieautoryzowane punkty serwisowe na obszarach miejskich i wokół dhab byłyby w stanie naprawić drobne problemy, a nawet dostarczyć części zamienne, które pozwolą sobie poradzić w czasie kryzysu. Dhabas jest nielicznych w Bengalu Zachodnim, nieistniejącym na zalesionych połaciach Jharkhand, adekwatnych w Bihar i dziesięciokrotnie w górę.

Fakty dotyczące podróży

Kiedy iść: Ten napęd najlepiej wykonywać zimą, ponieważ o każdej porze roku równiny mogą być bardzo gorące. Jednak nie ma sezonu takiego jak monsun, aby móc docenić gęstą roślinność, spęczniałe pola ryżu, kanały, rzeki i zbiorniki rozpostarte na popielatym niebie. Ale podróżuj w zimie, jeśli chcesz grać bezpiecznie.

Wskazówki na temat jazdy: Należy jechać z dużą ostrożnością, aby nie dopuścić do poślizgnięcia się samochodu i zatrzymania w przypadku silnego deszczu. Najlepiej unikać uszkodzonych i dziurawionych odcinków, ponieważ będą one tylko gorsze. W pasie krowy powszechne jest przechodzenie przez autostradę z ich stadem bydła lub bezpańskim kozłem lub krową, by nagle przejść przez środek drogi. Uważaj, aby nie uderzyć ani człowieka, ani zwierzęcia. Na pewno zrujnuje ci podróż. Najlepiej jest wziąć solidny samochód sportowy AC, ponieważ teren jest dość nierówny, a podróż długa i trudna. Ale 4WD nie jest konieczne. Nawet ambasador w dobrym stanie wystarcza do jazdy, ale lżejsze lub małe samochody mogą nie być dobrym pomysłem. Staraj się nie zatrzymywać ani nie jeździć zbyt późno, gdy przejeżdżasz przez zalesione odcinki w Jharkhand lub wokół jeziora Topchachi. Możesz zostać zaczepiony przez niepożądane elementy.

Pit przystanki: Podczas gdy obowiązkowe jest mieć toalety w dystrybutorach benzynowych, stają się coraz brudniejsze, gdy przechodzisz przez Bengal, Jharkhand, Bihar i UP, i nieco lepiej w Punjab. Lepiej jest wejść za krzak, jeśli czujesz, że kibel może wywołać infekcję.

Kody STD: Amritsar 0183, Delhi 011, Kalkuta 033, Waranasi 0542

O autorze:

Chitralekha Bhasu jest pisarzem niezależnym z Kalkuty, który uczestniczy w The Independent and The Times Literary Supplement w Wielkiej Brytanii. Jej lista życzeń obejmuje kolej transsyberyjską i sześciodniową wycieczkę statkiem do rzeki Mekong.