Holi in Braj

2024 Autor: Ada Peters | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:36

Toli mężczyzn z Palwalu są zajęci swoimi dholakami, fisharmonami i cymbałami, śpiewając i improwizując wiersz i kontrrewolucję w Braj-basha. Rytm idzie w górę iw dół drogi, bardziej kolorowy niż strumienie gulali płynącej wokół. Dwie kobiety, w wieku trzydziestu lat, okryte nylonowymi sari i trzymając dwoje dzieci za ręce, podchodzą do tej trupy i słuchają. Potem, jakby opętana, niezdolna się opanować, jedna z kobiet podchodzi do tańca. Od niechcenia, najmniej zaskoczony, ludzie się zmieniają i robią dla niej miejsce. Przyciąga swoją pelerynę na twarz iw tej chwili staje się czymś innym. Uwolniła falę rąk i stóp, ruchy, tańczyła do serca, a potem odchodzi, by móc oddawać cześć Ladleeji. W małej kapliczce nad stawem rytm dholaka rozbrzmiewa w piosenkach Holi.

Co jakiś czas mężczyzna lub dwa kroki w górę - albo ubrani w strój salwar-kameez-chunni, albo z chunni zapożyczonymi na miejscu - i robi pożądliwy, ale pełen wdzięku taniec idealnie naśladujący ruchy tańczącej dziewczyny. To jest Barsana. Znany jako wieś Radha. Przybyli ze wszystkich stron, aby wielbić swoich Ladleeji; ta, która daje tyle radości i znaczenia Holi. Oni również pochodzą z Nandgaon, uważana za wioskę Kryszny. A kiedy grupa starszych śpiewa na cześć Ladleeji, swojej bogini, pewien młodzieniec z Nandgaon mówi: "Kryszna jest z Nandgaon, on jest naszym bratem, Radha może być boginią dla ciebie, ale dla nas jest po prostu naszym bhabhi." Radha. Siedząc na szczycie wzgórza w Barsana, jest "Ladleeji" dla mieszkańców - małego ukochanego, który nie chce bawić się z psotnym Kryszną, który chce dosłownie pokonać go, gdy przyjedzie, by spędzić niegrzecznego Holi na napastowaniu jej, który narzeka na niego wszystkich czas i który, oczywiście, nie ma bez Niego bytu, jak on nie ma bez niej.

Jest wyrazem miłości, która od wieków definiuje miłość w tej krainie. A kiedy Radha i Kryszna nie patrzą, pogrążeni w sobie nawzajem, straceni pyszniąc się wśród stawów i lasów Braj, mieszkańcy oddają się odgrywaniu ról, tak jak dzieci imitują swoich seniorów. Grają, śpiewają i tańczą jako Radha i Kryszna. To właśnie wtedy możemy znaleźć wielką rację bytu Holi i jego najwyższą pogoń i hołd w Braj. Holi to wszystko o Ladleeji i miłości: jej miłości, miłości do niej, grze miłosnej między Kryszną i Radhą, ale także miłości poza płciami, miłości wyrażonej jako bezinteresowność i jako pragnienie uniwersalności. Miłość wyrażona jako ostatecznie wtapiająca się w coś, co jest większe od siebie, na piękne ryzyko zatarcia się. Tak właśnie robią w Braj Holi. One zatracają swoje indywidualne ja i stają się Kryszną i Radhą. Słyszymy Goswami o Świątynia Radha Ramana na Vrindavan wyjaśnij ten aspekt Holi. Wszyscy pragniemy, mówi, o radosnej, pełnej miłości przyszłości.

Ale przeszłość, jej nieprzyjemne wspomnienia, demony hamują nas. Chodź Holi, możemy spalić wszystko, co jest złe w przeszłości, grać bez przeszkód i znaleźć miłość dla wszystkich. Jednak ego interweniuje. Ego, który jest męski, wielki ja, wielki On. Kryszna miał ten sam dylemat, mówi, ale znalazł wyjście. Stał się kobietą, Kryszna stał się Radhą, nie fizycznie, ale w istocie. Ta "staje się kobietą" ma głęboką i piękną tradycję Braj. Pan Shiva chciał kiedyś zobaczyć boskiego Ras Lila Kryszny z Gopi, ale powiedziano mu, że nie może być innego mężczyzny, jak tylko Kryszna na arenie Ras, a więc Shiva stał się Gopi. Tak więc w Świątyni Gopishvara Mahadeva we Wryndawanie Śriving - ostateczny męski falliczny symbol - jest ubrany wieczorami jako Gopi z pierścieniem na nos i jedwabnym sari!

Uważa się, że XV-wieczny święty Caitanya Mahaprabhu, który odkrył Braj, jest połączoną inkarnacją Kryszny i Radhy. W innej słynnej legendzie Mirabai przyszła odwiedzić świętego Vaisnavę Jivę Goswamiego we Vrindavan, ale została odrzucona przez pomocnika - jak mógł osiągnąć celibat w ascecie z kobietą? - ale zauważyła, że nie zdawała sobie sprawy, że jest inny mężczyzna we Vrindavan niż jej ukochany Kryszna. Jiva zgodził się z istotą jej wypowiedzi. Cała Wryndawana jest tylko miłośnikiem Kryszny, a stawanie się jego gopi jest ich drogą miłości, która nie zna granic. Gopi, które mogą nauczyć najwyższych świętych rzecz lub dwie o namiętnym, niezachwianym oddaniu, są określane jako sakhi (koleżanki), ich miłość do Kryszny zwana sakhi bhawa.

W Holi zobaczysz wielu ludzi w Braju; stają się gopi lub sakhi i grają Holi w czymś, co nazywa się sakhi-vesh (persona). Ubrani jak kobiety, tańczący jak kobiety, kochający ich boga jako kobiety. Uważam, że urzędnicy i sklepikarze tańczą z porzuceniem jako sakhi w służbie ich Kryszny; Czytam o gospodyni domowej, która ubiera się jak mężczyzna, identyfikuje się z Balaramem, bratem Kryszny, i uważa, że jej bóg jest jej ukochanym towarzyszem zabaw w wiecznym dzieciństwie; Słyszę, jak ktoś wyjaśnia: "Barsana jest wioską Radha, wszyscy ludzie tutaj są w sakhi-bhava." Holiprzez wioski Braj, w Barsana, Nandgaon, Dauji, Jabat … mężczyźni i kobiety, spotykają się w małych grupach zwanych tolis. W tych grupach jednocześnie puszczają i kontrolują to, co się dzieje, nie tracąc autonomii w masie. Istnieje wielkie poczucie wolności.Kobiety uzyskują niewiarygodną ilość licencji. Toli zapewnia również, że nie ma rozdziału między "wykonawcą" a "odbiorcą"; każdy uczestniczy. Oczywiście, możesz także po prostu zobaczyć wielki karnawał Holi: przypomnienie naszych tradycyjnych świąt, kiedy powitaliśmy wiosnę i naturalną płodność wraz z nieskrępowaną wesołością, kiedy uroczystości były anarchią, podczas której była hańba, aby pozostać trzeźwą, kiedy występki a wolności były radosne i "cudowne".

Rzeczy do zobaczenia i zrobienia

Śpiewają i tańczą w świątyniach i na drogach; grają Holi z kwiatami; płaczą i śmieją się z występów Ras Lila; oczekują, że kobiety będą bić mężczyzn kijem; a czasami nie można ich zobaczyć w czystej obfitości kolorów, złapanych w monsunie gulala. Obserwujcie ich, przyłączcie się do nich, czujcie się razem z nimi i odkryjcie na nowo porzucenie i radość, że święta miejskie prawie wszystko stracili. Holi, o których wiemy w miastach, obchodzimy pierwszego dnia miesiąca Chaitry. Poprzedniego wieczoru Phalgun Purnima, czyli pełnia księżyca w miesiącu Phalguna, zapalono ognisko z piór. W Braj, Holi rozpoczyna się na tydzień przed pełni księżyca i trwa do kilku dni później. Barsana (41 km na północ od Vrindavan) Późnym popołudniem w Barsana. Nogi są zmęczone, ale muzyka trwa. Siedzimy na schodach na dziedzińcu świątyni, obok grupy kobiet wiejskich. Mężczyzna, tak pijany, że ledwie może stać prosto, tańczy i wciąż prosi zebrane kobiety, aby się przyłączyły.

I robią to, tańcząc radośnie, fachowo. Następnie gestykuluje, aby najstarszy z nich dołączył do niego. Ona, krucha i starsza, wydaje się zgadzać z dużą niechęcią. Myślimy, że pójdzie, potrząśnie nogą i wróci. Ale gdy ta podchodzi, ta słaba dama ciągnie długiego palucha po twarzy i wykonuje najbardziej wdzięczny i wykwintny taniec, jej kroki doskonałe i ruchy jedwabne, w zupełnym połączeniu z nieznanym, dziwnym, pijanym mężczyzną. Zazwyczaj Holi w Braju przywodzi na myśl słynnego Lathmar (trafiając w kije) Holi z Barsana i Nandgaon, ale dla nas jego prawdziwą atrakcją jest świetna piosenka i sekwencja taneczna, wszystko to z czystym liryzmem i wspaniałym rytmem, ale także rozkosznie nieskrępowaną, a nawet prowokacyjnie zalotną. Akcja w Barsana, wiosce Radha, rozpoczyna się na Phalgun Ashtami (8 dzień) wieczorem, kiedy świątynia Ladleeji na Wzgórzu Barsana rozpoczyna święta kolorem i pieśnią.

Posłaniec pochodzi z Nandgaon (wioski Kryszny), aby ogłosić, że następnego dnia Kryszna i jego przyjaciele przyjdą i zagrają Holi. Następnego ranka ludzie ze wszystkich zakątków Braju przybywają do Barsana i robią parikramę wioski, spacerując po jałowym krajobrazie przez wąską szczelinę między dwoma pagórkami, w górę iw dół po nierównym terenie. Entuzjastycznie śpiewają i tańczą całą drogę, rzucając kolor na jednego i wszystkich, i odwiedzają kapliczki po drodze. Po południu wszyscy gromadzą się w świątyni Ladleeji na wzgórzu i czekają na mężczyzn z Nandgaon. Tuż za wsią, obok stawu zwanego Peeli Pokhar, mężczyźni i chłopcy z Nandgaon godzinami ubierają się w lśniące białe dhoti i kurty, i żółte lub szafranowe turbany, z kolorowymi tarczami, aby uchronić się przed lathis kobiet Barsana. Wkrótce padnie na nich lathis, w pantomimie Radhy i jej przyjaciół pokonujących złośliwego Krysznę i jego towarzyszy zabaw.

Około czwartej grupa udaje się do świątyni, śpiewając i tańcząc. Do tej pory świątynia jest oblegana przez tłumy, a schody są niebezpiecznie zatłoczone ludźmi. W świątyni kapłani (którzy teraz są Radhą i jej sakhi) witają Krysznę i jego przyjaciół z Nandgaon; pomiędzy Radhą i Kriszną jest wzruszająca wymiana dowcipu i odszczepieńca, wszystko w uroczym wersecie Braj-bashy, a na wszystkich wylewa się deszcz, suchy i mokry. Słynne kobiety z Barsany, ubrane w sari i biżuterię, z zasłoniętymi twarzami, są gotowe z długimi łatami na schodach i ulicach pod świątynią. Ludzie Nandgaon, gdy schodzą ze świątyni, witani są prysznicami tych kijów, w udawanym biciu, i otrzymują ciosy na ich tarcze i ciała z czystą przyjemnością. "Każdy cios jest jak błogosławieństwo", mówi chłopiec Nandgaon "z Ladleeji." Nandgaon (50 km na północ od Vrindavan) Karnawał Holi przenosi się do Nandgaon następnego dnia, Phalgun Dashami.

Po południu mężczyźni z Barsana wspinają się na wzgórze w Nandgaon, by dotrzeć do Świątynia Nanda Bhavan. Siedzą na dziedzińcu naprzeciw mężczyzn z Nandgaon w samaj (zgromadzenie wspólnotowe), które jest wielkim festiwalem muzyki, tańca, przekomarzania się i gry słownych. Towarzyszy temu potop gulal i dysz kolorowych wody z gigantycznych pichkaris. Zanurzeni do rdzenia, zeszli ze świątyni i na odwrót wydarzeń ubiegłego wieczoru zostali zaatakowani przez kobiety Nandgaon ze swoimi kijami. Phalain (50 km na północ od Vrindavan) Podobnie jak gdzie indziej, tak w Braj, historia Prahlada jest kluczowa dla tradycji Holi - prawego syna, który wielbił Visnu przeciwko poleceniom jego ojca-demona, i pozostał całkowicie nietknięty w ogniu wyczarowanym przez Holikę na polecenie ojca. W Braj mówi się, że wioska o nazwie Phalain była miejscem, w którym doszło do tego cudu, a co roku w noc pełni księżyca przed Holi, tam jest odtwarzany cud: kapłan lokalnej świątyni Bhakt Prahlad biegnie przez naprawdę masywny ogień i wychodzi całkowicie nietknięty. Do wioski docieramy dużo przed północą Phalgun Purnima i tłumy wciąż napływają na wydarzenie, które ma nastąpić o 4 nad ranem.

Ogromna masa martwego drewna i krowiego łajna zostały wykonane w okręgu, 30 stóp szerokości i 7-8 stóp wysokości w centrum wsi. Ksiądz przygotował się do procesu z wymagającą rutyną abstynencji, celibatu i medytacji przez 40 dni. Podniecenie narasta, atmosfera jest gęsto naładowana energią i niepokojami wszystkich o księdza. Przyjaciel zauważa, że to zbiorowa wiara, połączona energia wszystkich, którzy go pokonają, sprawi, że cud stanie się możliwy. Jeszcze przed czasem kapłan wychodzi ze świątyni na kąpiel w stawie. Tłoczą się wokół niego tłumy, ale nie mogą go dotknąć, bo to jest tabu. Z naszej grzędy na dachu scena wygląda i czuje się elektrycznie. Ogień jest zapalony, suche drewno rozpalone, a płomienie podskakują. Jest nieznośnie gorący nawet na dachu. Kapłan wychodzi ze stawu, biegnie po suchej ziemi i wskakuje w szalejący ogień. W pewnym momencie jego ciemna sylwetka otoczona ognistą pomarańczą potyka się o suche, nierówne drewno i wszystkie serca zatrzymują się, ale odzyskuje równowagę. Krok, jeszcze jeden, a on wyszedł, bezpieczny, bez szwanku.

Głośne westchnienie głośniej niż wrzaski "Bhakt Prahlad ki Jai", które ryczą w powietrzu i kierują lśniącymi białymi czaplami z wierzchołków drzew wokół stawu w stronę pięknie świecącego, idealnego koła księżyca. Vrindavan Ciemność coraz bardziej upaja się zapachem kwiatów. W aszramie, w którym się znajdujemy, ludzie nocowali przez całą noc, wyrywając płatki z tysięcy róż i nagietków. Dziś rano jest Phoolon Ki Holi. Rano na scenie aszramu odbywa się ostatnia z serii występów Ras Lila. Chłopcy-aktorzy grający Krysznę, Radhę i gopi zaczynają rzucać płatki na siebie nawzajem, a następnie na Krsnę i Radhę. Następnie Kryszna rzuca kwiaty w tłum. Jest to sygnał dla wszystkich niebios, aby się uwolnił.

Wszyscy rzucamy do siebie kwiaty, wrzucamy je do siebie nawzajem, wcielamy je sobie we włosy i uciekamy ze śmiechu, gdy nasi przyjaciele przybiegają, grożąc nam … kwiatami. Pamiętam, jak potrząsałem kwiatami po moich włosach w mojej kąpieli tego popołudnia. Później, w Świątynia Radha Ramana, kobieta w jaskrawo pomarańczowej ghagra-choli, pokryta twarzą, tańczy jak jakiś potężnie migoczący płomień przed bożkiem Kryszny. Wszyscy jesteśmy zachwyceni, dopóki nie zastanawiamy się, jak mogła pozwolić sobie na tak intymny taniec w tańcu z innymi męskimi wielbicielami? A potem mój przyjaciel szepcze, czy ona jest mężczyzną? Jest. W sakhi-veszu inkarnując pasję Radhy, ale także Lalita, Chanda …. Ośmiu oryginalnych sakhi, którzy są czczeni w świątyniach Vrindavan, aby uczyć nas, że wielbią Krysznę, jest w gruncie rzeczy doświadczeniem estetycznym i oznacza po prostu zakochanie się w nim. Wryndawana, centrum Braju, jest sercem wszelkiego działania od Ekadashiego (11 dzień) do dnia po pełni księżyca. Słoń niosący młodego chłopca i dziewczynę, Krsnę i Radhę, na tę okazję, zostaje wyniesiony na ulice Vrindavan, aby zwiastować początek Holi. Odtąd świątynie i ulice żyją barwą i muzyką.

Ludzie chodzą od świątyni do świątyni, gdzie księża dzierżą pichkaris i zraszają wielbicieli kolorową wodą, przygotowaną przez wrzące kwiaty Tesu. W wielu świątyniach ludzie śpiewają pieśni religijne na spotkaniach zwanych samaj. Są to spotkania płynne, w których każdy może przyłączyć się do piosenki lub po prostu tańczyć w porzuceniu, często wykazując umiejętności tak głębokie jak oddanie. Jeszcze później, na niektórych ulicach widać mężczyzn i kobiety zajętych kolorową kredą, tworząc przyjemne wzory rangoli. A potem jest Braj Ras Lila, 400-letnia lokalna tradycja rozgrywania młodzieńczych rozrywek Kryszny z muzyką, tańcem i dowcipną repartą, z elementami w rodzaju dhrupad, kathak i teatru ludowego wrzuconymi. Co tam znajdziesz, pisze duże i głębokie na twarzach tłum, jest całkowitą i radosną adoracją, wywołaną przez łatwe wybryki Kryszny i Radhy.

Autorzy: Amit Mahajan i Juhi Saklani

Amit Mahajan zarabiał pieniądze jako inżynier, refleksolog, pisarz podróżujący, tłumacz i wykonał kilka innych dorywczych prac.

W przeciwieństwie do kosmosu z serii o Harrym Potterze, który podzielił jego duszę na kilka części, aby uniknąć śmierci, Juhi Saklani mnoży swoją duszę podróżując pod przykrywką bycia pisarzem podróżniczym.